Boşanma ve Çocuk

Anne babası boşanmış çocuklar hayatlarında kendileri için önemli olan iki insanın ayrılmasına tanık olmuşlardır. Bundan sonraki süreçte ise anne ve babasını ayrı ayrı görmek zorundadırlar. 

Sevdiği iki insanın bir daha asla bir araya gelmeyeceklerini bilmek çocukları büyük bir açmaza sürükler. Bu sebeple çocukların içine düştüğü güvensizlik ve umutsuzluğun boyutlarını yetişkinler hayal bile edemezler.

Çocukların bu sıkıntılarını hafifletmenin en iyi yolu çocuğun iki ebeveyni ile de rahatça görüşmesine izin vermektir. Bu sağlandığı taktirde boşanmanın çocuklarda yarattığı stres biraz daha azaltılmış olur. Eğer çocuğa açıkça ve dolaylı olarak bir ebeveyni sevmemesi gerektiği mesajı verilirse çocuk kendi algılarını sorgulamaya başlar. Birini sevdiği ve bunu gösterdiği taktide diğeri tarafından sevilmeyeceğini düşünür. Bu da çocuğu daha güvensiz ve bağımlı hale getirir. Ebeveynlerinden birini kaybettiklerini düşündüklerinden diğerini kaybetmemek için her şeyi yapmaya hazır hale gelirler. 

Boşanmadan sonraki en önemli konu eski eşlerin nitelikli bir ilişkiyi sürdürebilmeyi başarmalarıdır. Boşanmış çiftler birbirini aleyhine konuşmayı bırakmalıdırlar. Çocukların sağlığı için çocuğun yanında tartışmamalıdırlar.

Ebeveynin çocuğu diğer ebeveyne karşı kışkırtarak ondan uzaklaştırması kısa vadede bir kazanç gibi görünse de uzun vadede çok kötü sonuçlara yol açar. Bu kişiler hem çocuklarının duygusal dengesini bozarlar, hem de çocuklarının sevgisini kaybederler. 

Eğer çocuğun yaşı 5 yaşın altında ise anne-babanın boşanmasından dolayı çocuk kendini suçlayabilir. 

Eğer bu konuda bir şey yapılmazsa çocuk kendisinin kötü bir çocuk olduğuna ve hiçbir şeyi doğru yapamayacağına inanır. Boşanmanın ardından anne veya baba çocuğu ihmal ederse bu duygu çocukta iyice yerleşir.

Anne babanın çocuğa; boşanmanın sebebinin kendisi olmadığını defalarca anlatması gerekebilir.

Boşanma sonrası bütün aile bireyleri için zor bir dönemdir. Anne babalar boşanmış olsalar bile çocuklarını sevdiklerini davranışlarıyla göstermelidirler. Onlarla konuşurken gözlerinin içine bakmalı, öpmeli, sarılmalı, ve sevgilerini dokunarak göstermelidirler. Stresle başa çıkmasını bilen, kendilerine zaman ayıran ve hayata olumlu bakan anne ve babalar çocuklarının gelişimine olanak tanıyacak bir ortamı yaratmak için gerekli enerjiye ve sabıra sahiptirler.